​

Ik belandde eerder toevallig in de wereld van de pottenbakkerskunst.

Van kindsbeen af ben ik de creatieveling van de familie. Tekenacademie, knutselen, juwelen maken. Dat ik in een creatieve richting zou verder studeren, stond in de sterren geschreven. Na minder goed gekozen pogingen in geneeskunde en productontwikkeling stond alleszins vast dat ik aan de Kunstacademie in Antwerpen wilde blijven. Mijn oog viel op Binnenhuisarchitectuur. Het paste bij me en ik rondde de studie met succes af. Ik kwam in de sector van het licht terecht, de totaliteit van een verlichtingsconcept sprak me aan. Ik had toffe collega’s en zou lang voor hetzelfde bedrijf werken maar een passie kon je dat niet noemen.

Zoals ik al zei, was toeval een doorslaggevende factor. Ik kwam samen met een vriendin - na het lezen van een aankondiging in een magazine - terecht in een cursus pottenbakken. Het draaien van klei beviel me en ik volgde workshops en klassen allerhande maar het bleef een hobby als een ander.

Bij Bie Van Gucht leerde ik de basics van pottenbakken. In haar atelier in Rumst groeiden mijn kennis én goesting week na week.

Ik volgde ook les bij Rudie Delanghe die me in zijn atelier in Carcassonne een week lang onderdompelde in de wereld van de kleikunst. Ik maakte er grote sprongen. Dag in, dag uit aan de draaischijf klei temmen en in een vorm dwingen die ik voor ogen had, deed me excelleren. En tegelijkertijd bracht het me tot rust. Ik ging anderen helpen en Rudie merkte mijn gevoel voor vorm en 3D-denken op. Een fortuinlijk overblijfsel van mijn opleiding binnenhuisarchitectuur.

Ik kreeg het geweldige gevoel ergens goed in te zijn, ik had mijn passie gevonden.

Na die week ben ik fulltime beginnen draaien, het vuur in me was niet meer te blussen. Het betekende de kickstart voor een nieuwe carrière.

Het natuurlijke proces om van niets iets te maken fascineert me mateloos. Ze deden het duizenden jaren geleden al en het zal altijd blijven bestaan. Mensen hebben te allen tijde gebruiksgoed nodig, hoe dat eruitziet bepaal ik zelf in mijn collecties. Het is mijn persoonlijke vormtaal. Een homp klei onder mijn handen zien transformeren van amorf naar vormelijk voedt mijn aardse ziel. Het grondt me, brengt me in evenwicht, het is wie ik ben. Ik val samen met mijn creaties, kan gewoonweg niet meer zonder. Ik maak iets van duurzaam materiaal dat recht uit de grond komt, voeg mijn handwerk toe en water en vuur. Zo simpel is het. Ik ben baas van de klei.

Ik kies oprecht voor het maken van gebruiksgoed. Ik wil het dagelijkse leven van mijn klanten esthetischer maken. Ze kleine gelukjes gunnen. Bij mij vinden ze unieke en authentieke handgemaakte producten voor elke dag die bijzonder gebruiksvriendelijk zijn. De mooiste feedback is dat ze nooit meer uit iets anders willen eten of drinken. Dat vind ik belangrijker dan dat het gewoon mooi is. Esthetiek zonder nut is niks voor mij.

De goesting is groot. Het maken van bekers, kommen en kopjes maakt me blij én ik maak graag mensen blij. In mijn nieuwe wereld kan ik beiden combineren. Ik ga voor keramiek. Hartstochtelijk handgemaakt. Voor u.